Stripovi su se pojavili prvi put prie sto godina, kao dodatak nedjeljnjim izdanjima listova. Tokom proteklog veka, majstori tog umetnickog izraza u velikoj su meri uticali na americku popularnu kulturu. Njihovi su radovi sada izlozeni i u dva los-angeleska muzeja.
Na zajednickoj izlozbi muzeja Hammer, Sveucilista Kalifornije u LA-u, pa Muzeja savremene umetnosti, prikazani su neki od najranijih stripova kao Little Nemo, Winsora McCaya, s pocetka 20. veka, i poznatiji nam kasniji umetnici i njihovi likovi – Krazy Kat, Georgea Herrimana, Dick Tracy, Chestera Goulda, i Peanuts, odnosno Charlie Brown, Charlesa Schultza.
Cynthia Burlingham iz muzeja Hammer kaze da su izlozene dve vrste radova, novinski stripovi i originalni crtezi autora prema kojima su stripovi radjeni. "stripovi, koji su svima i najpoznatiji, zavrsavali bi u kanti za smece, zajedno s procitanim nedjeljnjim izdanjem novina u kojima su bili unistavani (ne mogu da zamislim ....lol...svi dobri stripovi ma izvrsni! su unistavani ). Ali, crtezi prema kojima su oni bili radjeni, to je nesto sto publika nikad nije imala prilike videti".
Neki od starih stripova i danas su popularni. Segarov Popeye, primerice, ili Fantastic Four, Incredible Hulk i X-Men, Jacka Kirbyja. Svi ti stripovi i originalni crtezi vrlo su mastoviti i originalni, ali jesu li oni – umetnost? (po meni jesu...obozavam ! ) Cynthia Burlingham kaze – apsolutno jesu. "Smatramo ih umetnoscu iz istog razloga iz kojega jednog Rembrandta ili jednog Michelangela smatramo umetnoscu i umetnicima – fantasticni su. U svakom smislu – intelektualnom, cisto estetskom....to su neki od najkreativnih radova koje sam ja ikad videla".
Koreni stripu sezu unatrag dva veka, kaze Brian Walker, autor i strucnjak za umetnost stripa koji je i pomogao u postavljanju dve izlozbe..."U Engleskoj, u 18. veku, pravljeni su prvi, preteca danasnjim stripovima. U 19. veku, mislim, strip se zapravo poceo razvijati u ono sto danas znamo i imamo, uglavnom u humoristicnim engleskim casopisima Punch i Puck and Judge, a i u starom americkom Lifeu".
Brian Walker kaze da je prekretnica nastupila 90-ih godina 19 veka, kad su americki listovi poceli objavljivati nedjeljne strip-dodatke. Tada je taj oblik zabave i postao vrlo popularan. G. 1945, njujorski gradonacelnik Fiorello LaGuardia zapoceo je nedeljni program na radiju – citanje stripova. I predsednik Reagan bio je, kazu, redovni citalac nedjeljnih stripova.
I dok je vecina tih stripova smesna, ima i onih koji su vrlo ozbiljni, kojima je tema ozbiljna i teska, kaze Cynthia Burlingham i podseca na autora Arta Spiegelmana koji je dobio Pulitzerovu nagradu za svoj strip Maus, strip na temu holokausta. Spiegelmanov najnoviji strip prica je o zivotu u New Yorku nakon 11. septembra 2001, kad su, u teroristickim napadima, srusena dva tornja Svetskog trgovinskog centra.
Ali, vecina stripova ipak je komicna, dobar deo te umetnosti ispunjen je humorom i potpuno je normalno, kaze Brian Walker, cuti kako prostorijama muzeja odjekuje smeh posetitelja. "U redu je smejati se u galerijama. Potpuno dopustivo, jer neki od stripova su jako smesni. Zgodni su i slatki, ali i filozofski, poticu na razmisljanje. I to je ono fenomenalno kod stripa – tim jednostavnim umetnickim izrazom umetnik je u stanju toliko toga reci, toliko toga izraziti putem tog jednostavnog medija".
Zajednicka izlozba pod naslovom Masters of American Comic, Majstori americkog stripa, bice otvorena u los-angeleskim muzejima Hammer i Museum of Contemporary Art do 12. marta.
NAdam se da smo nesto naucili o stripovima ovde Uzivajte
Woah!
